Ik ben een paar dagen ziek geweest: een lichte buikgriep heb ik opgelopen, wellicht na het eten van die heerlijke Turkse worstjes (maar die blijkbaar met dit weer te lang in de koelkast hebben gelegen, niet in de vriezer). Overdag veel geslapen, 's avonds en 's nachts klaarwakker. Gelezen in Graffiti Lives O.K. verzameld door Nigel Rees, uitgegeven in 1979. Een paar voorbeelden: Join the army, meet interesting people, and kill them. Lekker bitter. Wellicht iets voor Bush en Poetin en natuurlijk voor de wat naïeve Sakaasjvili. Wat grover gebekt: Fighting for peace is like fucking for virginity. En als het om opvoeding of scholing gaat: Education kills by degrees.
Maar ze vermaken, deze teksten, ooit geschreven op de muren van toiletten, buitenmuren en in treinen, vooral in Londen maar ook elders.
Hier mag T.S. Eliot het mee doen: TS Eliot is an anagram of toilets. En dat terwijl hij zulke prachtige poëzie heeft geschreven. Een fragment uit The Love Song of J. Alfred Prufrock (1917), ik kan het niet laten:
Let us go then, you and I,
When the evening is spread out against the sky
Like a patient etherised upon a table;
Let us go, through certain half-deserted streets,
The muttering retreats
Of restless nights in one-night cheap hotels
And sawdust restaurants with oyster-shells:
Streets that follow like a tedious argument
Of insidious intent
To lead you to an overwhelming question …
Oh, do not ask, “What is it?”
Let us go and make our visit.
Een soort slaapwandelend dichten (maar o zo bedacht). Je kunt er op lopen (in de schemering bijvoorbeeld, teksten spuitend op de muur of foto's schietend). De regels schieten je dan vanzelf weer te binnen.
Maar ze vermaken, deze teksten, ooit geschreven op de muren van toiletten, buitenmuren en in treinen, vooral in Londen maar ook elders.
Hier mag T.S. Eliot het mee doen: TS Eliot is an anagram of toilets. En dat terwijl hij zulke prachtige poëzie heeft geschreven. Een fragment uit The Love Song of J. Alfred Prufrock (1917), ik kan het niet laten:
Let us go then, you and I,
When the evening is spread out against the sky
Like a patient etherised upon a table;
Let us go, through certain half-deserted streets,
The muttering retreats
Of restless nights in one-night cheap hotels
And sawdust restaurants with oyster-shells:
Streets that follow like a tedious argument
Of insidious intent
To lead you to an overwhelming question …
Oh, do not ask, “What is it?”
Let us go and make our visit.
Een soort slaapwandelend dichten (maar o zo bedacht). Je kunt er op lopen (in de schemering bijvoorbeeld, teksten spuitend op de muur of foto's schietend). De regels schieten je dan vanzelf weer te binnen.
Deze foto's zijn al een tijdje geleden gemaakt. Op 5 januari 2006, bij mij in de buurt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten